Arne Nielsen A/S (Føroyar)

Eftir Elisabeth Weber, ESS

Í 1955 var tað í roynd og veru lógligt, at oljuinnleggingar við einum tangarúmi uppá yvir 1200 litrar av olju fingu sifonrotara, sum kundi forða fyri tilvildarligari útstreymi av olju, men hetta kravið er eins og annað stillisliga horvið úr oljuni tanka bílegging.

Í dag brúka ikki nógvir oljuketilteknikarar ein anti-sifonventil, kanska kenna teir als ikki tað. Eg haldi, at hetta er eitt mistak, tí anti-sifonventilin kann ganga langt við at verja móti oljudálking frá lekandi oljuslangum, sum eru undir støðugum trýsti frá einum oljutanga, har oljan sjálv rennur til brennaran.

Sjálvt um oljuslangurnar støðugt verða broyttar 5. hvørt ár, so kann ein nýggjari slanga eisini leka, tí livitíðin hjá hesum er, sum kunnugt, sera treytað av verandi umstøðum, ávirkanum og góðsku. Um ein anti-sifonventil er settur upp millum oljuslanguna og bráðnandi verjuventilin, so steingir hetta í roynd og veru oljuveitingina, tá oljubrennarin ikki koyrir, og harvið lætta um oljuslangurnar.

Um oljuslangan lekur, kann oljupumpan ikki raðfesta vakuum og brennarin steðgar, OR-teknikarin verður kallaður og trupulleikin loystur uttan at olja sløðist.

Fyrimunurin við anti-sifonventilinum, sum er monteraður eftir smeltrygdarventilin, er, at oljuveitingin eftir smeltrygdarventilin altíð er stongd, tá brennarin er steðgaður. Hetta er serliga ein fyrimunur á øllum virkjum við tangum omanfyri jørðina. Tað riggar eisini, tá kundin er farin í feriu, soleiðis at hann ikki kemur heim til eitt óhugnaligt yvirraskilsi í formi av oljuútláti frá einari lekandi oljuslangu og einum tómum oljutanga.

Tað eigur at vera eitt krav í oljutangaskipanini, at anti-sifonventilin verður gjørdur skyldugur á øllum oljutangum omanfyri jørðina.

Innleggingar, har oljan sjálv koyrir upp til oljubrennaran, skulu vera sjálvsigneraðar fyri hesa sikring við anti-sifonventili.

Bílegg anti-sifonventilar frá Arne Nielsen A/S her.

Verð limur í ESS her.